เผอิญเมื่อวันพฤหัสบดี เล่น MSN แล้วเจอน้องคนหนึ่งในรายการฟังเพลงของบอยป้อด ผมได้ถามไปว่าแผ่นออกแล้วเหรอ น้องสวนกลับมาทันควันว่าออกตั้งนานแล้ว พี่ไปหลังเขาที่ไหนมา เราก็ตอบไปว่าเออเหรอแล้วมันขายที่ไหน น้องก็ตอบมาว่าไปซื้อที่ศูนย์บริการทุย การเดินทางจึงเริ่มขึ้นดังนี้
เย็นวันนั้นผมนั่งรถจากที่ทำงานไปเซ็นทรัลลาดพร้าว (เนื่องจากเป็นที่ๆ อยู่ในเมืองที่สุดเท่าที่นึกออกว่ามีศูนย์ฯ ทุย) ไปถึงห้างทุ่มกว่าๆ ก็ถามพนักงานต้อนรับเลยว่าจะซื้อแผ่นบอยป้อด พนักงานก็ตอบมาอย่างน่ารักว่า “ของหมดค่ะ หมดทุกสาขาเลย คงต้องรอทางบริษัทผู้ผลิตผลิตใหม่ มีลูกค้าผ่านมาถามถึงทุกวันเลย” ผมก็เหยนิดๆ เออเอาไงดีงั้นกลับบ้านก่อนแล้วกัน
เมื่อวาน ผมก็ไปที่เซ็นทรัลเวิลด์ (จริงๆ ไปหาอะไรกินแต่ก็แวะดูเสียหน่อยเผื่อจะเจอดี) ก็ลองพยายามหาศูนย์ฯ ทุย พบว่าเป็นเคาเตอร์เล็กๆ ผิดคาดเลย พนักงานก็ดูยุ่งกับการบริการก็เลยไม่ได้ถามอะไร ได้แต่เห็นว่ามีโปสเตอร์ประชาสัมพันธ์โครงการนี้ แต่ก็คิดในใจว่าคงไม่มีของหรอกมั้ง ก็คนที่อีกสาขายังบอกว่าไม่มีเลย
วันนี้ ด้วยความซน ระหว่างจะไปสถานที่ที่คุ้นเคย ผมก็ถือโอกาสลงรถเมล์ก่อนถึงที่หมายปลายทาง 1 ป้าย เป็นห้างสะดวกซื้อสาขาหนึ่งที่บังเอิญผมนึกได้ว่ามีศูนย์ฯ ทุยหลบอยู่ (และก็ไม่ค่อยพลุกพล่านเหมือนศูนย์ฯ ทุยในสถานที่อื่นๆ) ก็เลยลองๆ เดินเข้าไปสอบถามพนักงานต้อนรับด้วยคำถามเดิม ปรากฏว่ามีแผ่นครับ 7 แผ่นแน่ะ ผมก็เพิ่งทราบว่าเขาขายซิมแถมซีดีนะ ราคา 99 บาท
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ของดีๆ มักจะหลบอยู่ในที่ที่คนส่วนใหญ่คาดไม่ถึง ในกรณีนี้ห้างสาขานั้นคงไม่มีกลุ่มที่สนใจฟังเพลงแบบนี้เป็นลูกค้าหลักก็เลยทำให้มีแผ่นเหลือผิดกับสาขาอื่นๆ
ปล. ทุย ในที่นี่คือ ทรู นะครับ มันเป็นภาษาติดปาก