การสำรวจเพื่อการย้ายบ้าน/ที่อยู่อาศัย

ในช่วงชีวิตหนึ่ง การมีบ้านพักมั่นคงถาวร (ไม่เช่าเขาอยู่) น่าจะเป็นเป้าหมายหนึ่งในชีวิตของหลาย ๆ คน ชีวิตของผมก็เช่นกัน ในปีหน้าผมก็ต้องย้ายบ้านเช่นกัน จากชีวิตย่านชุมชนเก่าในกรุงเทพมหานคร ออกห่างจากพื้นที่นอกศูนย์กลางกรุงเทพมหานครมาอยู่ยังพื้นที่ที่ยังมีความเป็นสวนค่อนข้างสูง (แต่หมู่บ้านจัดสรรก็ตามมาเยอะแล้ว) แต่ชีวิตการทำงานก็ยังไม่ได้เปลี่ยน แน่นอนมันก็นำมาสู่ปัญหาใหม่ ๆ ที่ต้องเจอ หัวข้อนี้อาจจะเป็นสิ่งที่ต้องสนใจและต้องเตรียมตัวเมื่อย้ายบ้าน

การเดินทาง

ถ้าคุณขับรถ เรื่องนี้ดูไม่น่าจะเป็นปัญหามาก แต่ถ้าคุณไม่นิยมการขับรถ การเดินทางก็จะยากลำบากขึ้น คุณอาจจะต้องพึ่งพารถสองแถว, มอเตอร์ไซต์รับจ้าง, หรือแท็กซี่ ในกรณีของผมนั้นสามารถใช้ได้ทั้ง 3 ตัวเลือกเลย แม้ว่าทุกตัวเลือกจะเป็นรถจรทั้งหมด (ไม่มีวินอยู่ใกล้) แต่ตัวเลือกที่ดูจะเจ็บปวดสุดคือ รถสองแถว

รถสองแถวที่วิ่งในซอยนี้ แม้จะมีเส้นทางหมวด 4 อย่างถูกต้อง ไม่แน่ใจว่าถูกลดความสำคัญลงหรืออย่างไร แต่เหมือนจะกลายเป็นรถสองแถวที่ให้บริการเพื่อหมู่บ้านแห่งหนึ่งแถวนั้นแทน และมีรถให้บริการแค่คันเดียวเท่านั้น (เอาจริง ๆ เส้นทางของสองแถวสายนี้มันถูกขยายไปไกลมากแล้ว แต่ที่เดินรถจริงก็คือเส้นทางก่อนที่จะถูกขยายซึ่งเผอิญลากไปอีกนิดก็เข้าหมู่บ้านพอดี) ทำให้การฝากชีวิตไว้กับรถสองแถวยังต้องกะเกณฑ์ระยะเวลาเดินรถให้ดี จะด้วยว่าโชคดีที่อยู่ใกล้หมู่บ้านแห่งนั้นก็ได้ ทำให้ระยะเวลาตั้งแต่ปล่อยรถออกจากหมู่บ้านจนถึงจุดที่สามารถโบกรถได้นั้นไม่ต่างกันมาก ถ้ารถสองแถวสายนี้ปล่อยรถทุกต้นชั่วโมง เราก็แค่ออกจากบ้านก่อนหมดชั่วโมงก็น่าจะเพียงพอ และการสอบถามหมายเลขโทรศัพท์คนขับ/วิน เป็นสิ่งที่ควรจะต้องทำ เพื่อให้สามารถติดตามได้ว่ารถอยู่ที่ใด ควร/ไม่ควร จะรอ (เพราะตกรถทีก็อาจจะต้องรอถึง 1 ชั่วโมงก็ได้กับระยะทางไปกลับราว 8.5 กิโลเมตรนี้)

อาหารการกิน

แน่นอนว่าการทำกับข้าวกินเอง เป็นการบริหารงบที่ดีมาก และสามารถกำหนดคุณภาพของอาหารได้ แต่กว่าจะได้มาซึ่งอาหารนั้นก็เป็นเรื่องของการสรรหาวัตถุดิบ การหาแหล่งวัตถุดิบที่ใกล้ตัวได้ก็จะเป็นการบังคับให้ตัวเองลดการซื้ออาหารสำเร็จรูปได้ แต่ในบางมื้อเราก็อาจจะขี้เกียจทำกับข้าวหรืออุ่นอาหารที่ได้ทำเตรียมไว้ล่วงหน้า ร้านสะดวกซื้อหรือร้านอาหารข้างทาง ก็เป็นตัวช่วยที่ดีในการหลีกหนีความจำเจนี้ เป็นความโชคดีที่ในทำเลที่ผมไปอยู่นี้ อย่างน้อยก็มีร้านสะดวกซื้ออยู่ใกล้มาก (และใหญ่มาก) ไม่ต่างจากที่อยู่ในเมืองปัจจุบัน ส่วนการหาวัตถุดิบประกอบอาหารนั้นในพื้นที่นี้ก็ยังมีตลาดนัด รวมถึงร้านที่เป็นตลาดย่อม ๆ (ไม่ใช่ร้านสะดวกซื้อ) ให้เลือกใช้บริการ ซึ่งเป็นที่น่าเสียดายว่าระยะการเดินทางไปก็ไม่ได้ถือว่าใกล้เสียทีเดียว (ห่างไป 2 กิโลเมตร สำหรับตลาดจิ๋ว และ 4 กิโลเมตร สำหรับตลาดนัดใหญ่)

การเงิน

จริง ๆ หัวข้อนี้น่าจะเป็นหัวข้อแรกแต่เอามาอยู่เรื่องสุดท้าย เพราะมันก็สำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าเรื่องอื่น โดยส่วนตัวเป็นคนที่ไม่ค่อยพกเงินสดครั้งละเยอะ ๆ จะอาศัยกดบ่อย ๆ กดเท่าที่จำเป็นต้องใช้ เพราะการที่อยู่ใกล้ร้านสะดวกซื้อ ทำให้ไม่ไกลจากตู้กดเงินของธนาคารไปโดยปริยาย แต่...ที่บ้านใหม่นี้ แม้ว่าจะอยู่ใกล้ร้านสะดวกซื้อจริง แต่ที่มีความแปลกของที่นี่คือ ไม่มีตู้เอทีเอ็มของธนาคารใดเลยอยู่ที่ร้านสะดวกซื้อนี้ ตู้เอทีเอ็มที่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างไป 2 กิโลเมตร (หรือประมาณ 30 นาทีระยะเดิน) ทำให้อาจจะมีความจำเป็นต้องถือเงินไว้กับตัวมากขึ้น ซึ่งผมมองว่าความแพร่หลายของสังคมไร้เงินสดที่จ่ายเงินด้วย QR Code หรือรูปแบบอื่น น่าจะช่วยแก้ปัญหานี้ได้

ทิ้งท้าย

จะเห็นว่าการเปลี่ยนแปลงที่อยู่อาศัยนั้น มันทำให้กระบวนการชีวิตเปลี่ยนแน่ ๆ ซึ่งถ้ามันไม่กระทบกับหน้าที่การงาน/การใช้ชีวิตเปลี่ยน เราก็ไม่ต้องดิ้นรนกับความเปลี่ยนแปลงมาก แต่สำหรับตัวเองที่อยู่กับความสะดวกสบายแบบกลางเมือง พอต้องย้ายไปอยู่ในสภาวะที่ไม่สะดวกสบายเท่าเดิมก็จำเป็นที่จะต้องมองหาทางเลือกเพื่อชดเชยในสิ่งที่จำเป็นต้องทำ หรือไม่ก็อาจจะต้องปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตไปให้เข้ากับบริบทสภาพแวดล้อมที่เป็น