กลับจากรับน้อง คิดถึงเพลงเก่าๆ เพลงนี้ รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ว่า “ไม่บังเอิญ”
“หากบังเอิญสายตาเธอ จะผ่านมาที่ฉัน
แหละเธอนั้นบังเอิญจะสนใจ
หากบางทีหัวใจเธอเจอสิ่งที่ซ่อนไว้
ก็คงเพราะว่าใจเราตรงกัน
แต่มันคงไม่มีทางเป็นอย่างที่คิดไว้
แหละเราไม่มีทางจะรักกัน
แหละไม่มีเรื่องบังเอิญจะเกิดขึ้นทั้งนั้น
เพราะฉันคิดฝันไปคนเดียว
อยู่กับความเหงา
กอดกับความฝัน
อยู่กับความหวังที่มันยังไม่หายไป
อยู่กับความรักที่มันบังเอิญ ไม่เป็นใจ
เพราะไม่มีทางจะมีเธอ
ก็คงเป็นเพราะความจริง มันต่างจากที่ฝัน
แหละเธอนั้นไม่เคยจะสนใจ
แต่บังเอิญฉันยืนยันจะเก็บความฝันไว้
เก็บมันไว้ให้เธอเพียงคนเดียว
อยู่กับความเหงา
กอดกับความฝัน
อยู่กับความหวังที่มันยังไม่หายไป
อยู่กับความรักที่มันบังเอิญ ไม่เป็นใจ
เพราะไม่มีทางจะมีเธอ
มีเพียงความเหงา มีเพียงความ ฝัน
เพียงเธอเท่านั้นที่มันยังขาดหายไป
ก็มีความรัก แต่เธอบังเอิญ ไม่มีใจ
ฉันไม่มีทางจะมีเธอ
ก็ฝันว่าซักวันจะมี เธอ”
ไม่เกี่ยวกับการไปรับน้องนะ แต่เกี่ยวกับอารมณ์เหงาๆ กรุ่นๆ ที่หลงเหลืออยู่