Life

เวลามันหมดไปอย่างรวดเร็ว

บางทีเราก็ไม่รู้ตัวว่านาฬิกาทรายมันรั่วไปตอนไหนทรายถึงหายไปจากครึ่งบนจดหมดไม่เหลือแม้ครึ่งล่างให้ต่อเวลาใหม่ได้

รักษาจิตใจตัวเองต่อไป

เผอิญเขียนเมล์ไปบ่นกับ @kangg เลยคิดว่าน่าจะเอาตัวอย่างมาให้ดู

นี่คือตัวอย่างหัวข้อกระทู้ในเว็บไซต์แห่งหนึ่ง ที่ผมรู้สึกว่าไม่แคร์สื่อจริงๆ

• เจน 3
• เกี่ยวกับ แบต
• ถามความเห็นหน่อยคะ
• อยากทราบ จึง ขอถาม
• ขอถามหน่อยครับ

โอเค ถึงแม้ว่ามันจะถูกจัดระเบียบเล็กน้อยอยู่ให้ห้องที่ถูกต้อง (บ้าง) แต่ในฐานะคนอ่านก็ยังรู้สึกว่ามันไม่แคร์สื่อ (สารกับชาวโลก) เท่าไร ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเดี๋ยวนี้กับแค่การตั้งชื่อหัวข้อสนทนายังทำกันไม่ค่อยได้เลย แล้วจะมีกระดานสนทนาที่คนสนทนาไม่แคร์สื่อไปเพื่ออะไรล่ะ?

ถ่ายรูปไม่ทันน่าเสียดาย เอาเป็นว่าเล่าให้ฟังดีกว่า

แถบย่านที่พักอยู่มีอาคารหลังหนึ่ง มี 2 ชั้นคือชั้น 0 กับชั้น 1 (เยอรมันชั้นที่ติดพื้นเรียก EG ไม่ก็ 0) ชั้นหนึ่งเป็นแค่ห้องใต้หลังคาธรรมดา

มีอยู่วันหนึ่ง เราเห็นเขาเอาแถบมากั้นสองฝั่งถนนเลย แล้วเราก็เห็นบล็อคไม้อัดขนาดใหญ่ ยาวประมาณ 1 ช่วงตึกเป็นผนังอาคารเจาะช่องหน้าต่างเรียบร้อย
เช้าวันต่อมามันก็ยังกองอยู่ที่พื้นถนนนั่นแหละ แต่ในเย็นวันนั้น จากพื้นถนนมันลอยขึ้นไปอยู่บนชั้น 1 ของอาคารนั้นเรียบร้อยแล้ว!

เมื่อก่อนใช้

every little things ! can say

ตอนนี้ใช้

s!ower and reverse

รู้สึกว่าอยากจะช้า ไม่อยากเร่ง ถ้าช้าจนพลิกกลับเป็นแนวหน้าก็คงแปลกๆ ดีมั้ง?

ฉันจะเลือกอย่างนี้ เป็นสิทธิ์ที่ฉันจะเลือก ฉันไม่พอใจฉันก็จะออกมาต่อต้าน ห้ามบังคับไม่ให้ฉันต่อต้านในความเชื่อของฉัน พวกที่ห้ามฉันเชื่อมันเลว สิ่งที่ฉันเชื่อฉันทำมันจะเสียหายอย่างไรก็ช่าง แต่ฉันไม่ผิดที่ฉันจะทำ จงยอมรับในสิ่งที่ฉันทำซะ แล้วทำตามที่ฉันทำเสียด้วย

หลังจากพยายามอ่านความเชื่อของคนบางกลุ่มก็สรุปได้ประมาณนี้ เขาเรียกว่าอาการสำลักเสรีภาพรึเปล่า? (เรากลืนเสรีภาพมากเกินไปไหม?)

ก็ผิดกันแต่เรื่องเดิมๆ ทำให้ไม่พอใจเรื่องเดิมๆ

แล้วต่อไปเราจะกลับมาผิดที่เดิมอีกไหม?

เมื่อวาน (วันพุธ) ผมได้เดินทางจาก Düsseldorf กลับมากรุงเทพ ด้วยสายการบินแอร์เบอร์ลิน

ตอนขึ้นเครื่องก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมาก เพราะมันเป็นสายการบินต้นทุนต่ำ เออมีประกาศเป็นเทปเสียงภาษาไทยด้วยแฮะ (ประหลาดใจมาก ขนาดสายการบินกาตาร์แอร์ไลน์ยังไม่มีประกาศเลย) แล้วของกินก็มีไม่ได้แย่แบบตอนออกจากกาตาร์มาลงที่ Frankfurt

มีที่น่าจดจำนิดหน่อยคือคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เป็นคน München ให้ทายว่าเขาเขียนประเทศอะไรในแบบ ตม.๖ (บัตรขาเข้าประเทศ) เขากรอกชื่อประเทศว่า Baryern ครับ เชื่อแล้วแหละครับว่าคนเมืองนี้ไม่ใช่คน Germany จริงๆ (ฮา)

หัวข้อนี้ไม่ค่อยจะถูกกับความหมายเสียเท่าไร แต่คิดว่ากัดด้วยคำคำนี้น่าจะเหมาะ

เข้าไปในกระดานสนทนาหลายแห่ง ก็มักจะพบคำถามว่า “ลงวินโดวส์ใน MacBook อย่างไร” หรือ “เอา Mac ไปลงวินโดวส์คิดเท่าไร” หรือ “เอา iPhone ไปลง App ร้านไหนดี คิดเท่าไร”

ผมคิดว่าคำถามพวกนี้ค่อนข้างน่าเบื่อนะ เพราะคำตอบของคำถาม (รากแท้ของมันคือวิธีการ) มันก็มีอยู่เกลื่อนทั่วเน็ตอยู่แล้ว แค่ผู้ถามคิดหาอ่านกันเสียหน่อยแล้วใช้ความกล่้าลองทำตาม

ทีนี้ก็ต้องแยกเป็นอีกสองกรณีว่า ตกลงอ่านหรือไม่อ่าน?

อ่านแล้ว ทำไมไม่ทำตามล่ะ ไม่กล้าอาจจะใช่ ไม่มีเวลาทำเอง ดูเหตุผลก็น่าจะมีเท่านี้นะ

นั่นซิ จะนำหรือจะตาม บางคนก็เลยเปลี่ยนเป็นฉันไม่แสดงออกว่าฉันตามใคร เขาจะได้คิดว่าฉันเป็นผู้นำที่ไม่ตามใคร (ฮา)

สำหรับผม ไม่อยากนำ และไม่อยากตาม มันวุ่นวายที่จะต้องมีคนมาตามดู หรือนำหน้าชาวบ้านเขา

วันนี้หลังจากเลิกงอนเพื่อน ก็เลยตัดสินใจว่าจะไปรับเพื่อนที่จะบินมาเรียนที่นี่ แต่จากการที่งอนมัน ทำให้ไม่ทราบเที่ยวรถเดินทางของมัน ที่ทราบลางๆ คือ จะถึง Köln ประมาณสิบโมง