ทำอาหาร โดยไม่ตวงเท่าไร

จริงๆ ผมทำอาหารไม่เป็นเลย เพราะเกิดเหตุในสมัยอนุบาลที่ทำมีดบาดมือขณะผ่าส้มเพื่อคั้นน้ำส้มกินเอง แม่เลยไม่ให้จับมีด แล้วก็เลยไม่มีโอกาสได้ทำอาหารอีกเลย

เมื่อนานๆ นี้ (ไม่ค่อยเร็วเท่าไร เพราะนานแล้ว) ผมได้มีโอกาสไปทำพิซซ่าที่บ้านของรุ่นพี่ที่ที่ทำงานเก่า (ตอนนั้นลาออกมาแล้ว) พี่เขาจัดสูตรไว้ให้ (แน่นอนในสูตรมันก็มีระบุจำนวนวัตถุดิบที่ต้องใช้) เตรียมทุกอย่างไว้ให้ แต่ไม่ทำ ให้เราทำกินกันเอง แต่ก็คอยแนะนำวิธีจนมันออกมาเป็นของที่กินได้

เมื่อเร็วๆ นี้ได้ดูรายการสุริวิภา คืนนั้นแขกรับเชิญเป็นคุณอิ้ก (บรรณ บริบูรณ์) ตอนช่วงท้ายๆ ของรายการ รายการได้พาคุณอิ้กไปทำอาหารไทยกับอาจารย์เพ็ญพรรณ สิทธิไตรย์ สิ่งที่อาจารย์เน้นคือ อาหารไทยไม่สามารถระบุได้ว่าต้องใส่อะไรเท่าไร โดยยกตัวอย่างมะนาวหนึ่งลูก มันเปรี้ยวไม่เท่ากัน น้ำไม่เท่ากันอีก เราจะรู้ว่าต้องใส่อะไรเท่าไรก็ต่อเมื่อเราชิม ถ้ามันอ่อนหวานก็ใส่น้ำตาล อ่อนเค็มก็เติมน้ำปลา จืดไปอาจจะเติมมะนาว ฯลฯ

คิดย้อนกลับไปตอนทำพิซซ่า ในสูตรบอกแค่ว่าใช้แป้ง 2 ถ้วย แต่เอาเข้าจริงๆ ผมใช้แป้งไม่น่าจะต่ำกว่า 4 ถ้วย คือ 2 ถ้วยสำหรับเป็นส่วนประกอบหลัก ส่วนที่เหลือคือใส่ไปทีหลังไม่ให้มันติดมือ ติดถ้วย ใส่แป้งไปเยอะๆ ก็เหมือนมันจะใหญ่ขึ้นด้วย

ถ้าไม่เหลือแป้ง ก็คงได้กินพิซซ่าประหลาดๆ แน่ เพราะตัวแป้งคงจะติดกับถ้วย หรือติดกับมือผมจนไม่อาจแกะออกมานวดเป็นแผ่นได้

คิดไปคิดมา สูตรมันก็แค่สูตรแหละ เอาไว้เป็นแนวทาง แต่เอาเข้าจริงก็ต้องเผื่อขาดไว้บ้าง (เว้นแต่จะทำอาหารยาจกที่โยนทุกอย่างลงกระทะแล้วทำให้มันหมดๆ นะ) การที่ไม่ทำตามสูตรมันก็ไม่น่าจะผิดอะไร มันไม่ได้เดือดร้อนใครนี่เนอะ? (แน่จริงก็กินอาหารไม่ต้องปรุงให้ได้ตลอดชีวิตแล้วกันนะ)

ปล. ข้อยกเว้นมันเยอะไปรึเปล่า?