It's April 14. This period in Thailand is an original new year period (April 13 to April 15). Actually it is not a water festival but surrounding is so hot so we use water to chill out. A lot of water activities here like shower Bhuddha image, shower our parent, and the famous one, shower together (with some kinds of water weapon, powder, ice, etc.).
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา
บางคนก็เดินจากเราไปโดยไม่บอกลา บางคนอยู่กับเราจนนาทีสุดท้ายแล้วก็บอกลา
แต่มันคือความจริง ทุกคนมีความจริง มีโลกของแต่ละคนที่ต้องเผชิญหน้า
เอ๊ะ แล้วไหงผมต้องเก็บกวาดงานเลี้ยงนี้อยู่คนเดียวล่ะ?
ปล. แด่อดีตที่หวานๆ ขมๆ ของสถานที่แห่งหนึ่ง ปีหน้าจะยังอยู่อีกไหมนะในวันที่ผมไม่อยู่
แวะไปกินกับพี่ที่ทำงานได้หลายวันแล้ว (เพิ่งว่างหาเวลามาเขียนวันนี้) ร้านนี้ตั้งอยู่ตรงสามเหลี่ยมดินแดงข้างๆ ปั้มน้ำมันเลยไปหน่อยเป็นหอสมุดของกรุงเทพมหานคร บรรยากาศในร้านตกแต่งด้วยวัตถุโบราณหลายๆ ชิ้น เช่นโคมไฟ, นาฬิกาตู้, แผ่นเสียง มีการเปิดแผ่นเสียงให้ฟังคลอขณะรับประทานอาหาร
เคยมากินหนก่อนครั้งหนึ่งแล้ว คราวนี้มากินใหม่ก็ยังได้บรรยากาศความประทับใจเช่นเดิม เดินเข้าร้านนั่งโต๊ะได้ถั่วมาหนึ่งจานให้กินกันเล่นๆ (เติมไม่อั้น) แล้วก็มีพนักงานเสิร์ฟ (น่าจะเรียกว่าสาวเชียร์เบียร์มากกว่านะ ฮา) นำเมนูซึ่งเป็นแผ่นใหญ่ๆ มาให้ พร้อมแนะนำรายการอาหารเด็ดของร้าน
วันนี้กับคนคุ้นเคย ตอนแรกพวกเราก็วางแผนกะจะไปหาอาหารไทยกินกัน แต่ผมรู้สึกว่าร้านที่ไปมันแพงแน่ๆ ประกอบกับเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ไปพบเห็นร้านอาหารญี่ปุ่น (อีกแล้ว) ที่แปลกตา ตั้งอยู่บนชั้น 7 ของเซ็นทรัลเวิลด์ ก็เลยชักชวนคนคุ้ยเคยไปนั่งกิน (ตอนเย็นมันกินข้าวมาเล็กน้อยแล้ว)
ร้านที่เราไปกันคือร้าน TOKYO HEI ROKU ซึ่งเขาประกาศตัวว่าเป็นร้านที่ขายซูชิแบบรางเลื่อนแบบเดียวกับที่ขายในกรุงโตเกียว ตอนไปถึงก็ประมาณเกือบทุ่มแล้ว แถวไม่มีด้วยความไม่คุ้นเคยเราก็มองอยู่นอกร้าน จนในที่สุดก็มีพนักงานมาบริการพาเราไปยังที่นั่ง ซึ่งเป็นบาร์นั่นแหละ
กลับจากรับน้อง คิดถึงเพลงเก่าๆ เพลงนี้ รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ว่า “ไม่บังเอิญ”
“หากบังเอิญสายตาเธอ จะผ่านมาที่ฉัน
แหละเธอนั้นบังเอิญจะสนใจ
หากบางทีหัวใจเธอเจอสิ่งที่ซ่อนไว้
ก็คงเพราะว่าใจเราตรงกัน
แต่มันคงไม่มีทางเป็นอย่างที่คิดไว้
แหละเราไม่มีทางจะรักกัน
แหละไม่มีเรื่องบังเอิญจะเกิดขึ้นทั้งนั้น
เพราะฉันคิดฝันไปคนเดียว
อยู่กับความเหงา
กอดกับความฝัน
อยู่กับความหวังที่มันยังไม่หายไป
อยู่กับความรักที่มันบังเอิญ ไม่เป็นใจ
เพราะไม่มีทางจะมีเธอ
เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 17 ผมและที่สำนักงานได้เดินทางไปสัมมนาที่ต่างจังหวัด (จริงๆ ควรจะเรียกว่าท่องเที่ยวประจำปีมากกว่าซิ) ครั้งนี้เราไปเที่ยวที่จังหวัดประจวบคีรีขันธ์
รีสอร์ทที่ไปพักค่อนข้างดี น่านอนเล่นมากๆ (มี Wifi ให้ใช้ด้วย แต่ไม่ได้เอาเครื่องไป) แต่ข้อเสียคือหาดแถวๆ นี้ไม่ค่อยน่าเล่นเท่าไร (สภาพทางกายภาพของทะเลอ่าวไทย)
เมื่อวาน (พุธที่ 19 ธันวาคม) ตอนเช้ามืดหลังจากลุกลงมาจากเตียง ผมก็เปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่บ้านตามปกติ เล่นอินเตอร์เน็ต อ่านข่าวสารตามปกติทุกประการ หลังจากอาบน้ำเสร็จ แต่งตัวเรียบร้อย ก่อนออกจากบ้าน ก็พยายามทำตัวเป็นคนดีโดยการปิดคอมพิวเตอร์และปิด ADSL Router เพื่อประหยัดไฟและลดภาวะโลกร้อน